Ik denk dat ik nog nooit zo snel een wagenbouwseizoen, mentaal gezien, heb afgesloten. Uiteraard heeft dit te maken met de geboorte van onze kleine waardoor de focus vrij snel, of ik nou wilde of niet, op iets totaal anders lag.
Dit kwam al de eerste dagen na het corso tot uiting waar ik meteen het geschoten filmmateriaal van het corso-weekend verwerkte in een ‘ode aan de wagenbouwer‘ en een optochtvideo. Vervolgens heb ik maar meteen alle belevenissen van het corsoweekend hier in het weblog beschreven zodat ik klaar was voor de volgende uitdaging.
Twee weken geleden kwam er nog even een korte opleving toen ik met een column op CorsoNetwerk mijn gedachten over de uitslagen per jurylid liet gaan. Iets wat schijnbaar nogal gevoelig lag in Vollenhove gezien de vele reacties en pageviews op de column. Misschien dat we daar over 3 weken bij het jury-overleg nog wat meer verklaringen over krijgen, we zullen zien.
Elk jaar tijdens het tentfeest op zondag is het weer raak; dan wordt de vraag gesteld of ik ‘nog iets op de plank heb liggen voor volgend jaar’. Helaas heeft het bij mij nog nooit zo gewerkt, ik heb zo’n plank niet. Hoogstens zit er een concept ergens achter in m’n hoofd te wachten op het juiste eureka moment waardoor ik de moeite ga nemen om het spreekwoordelijke potlood op te pakken.
Over het algemeen duurt het zeker tot ergens in November voordat ik in mijn hoofd al bezig ben met wat komend corsojaar gaat brengen. En ondanks dat je zou denken dat ik op dit moment mentaal wel ergens anders mee bezig ben heb ik voor het eerst al in September de raderen draaien. Het heeft denk ik ook te maken met het feit dat aan mezelf opgedragen randvoorwaarden zijn weggevallen zodat ik iets vrijer in het hoofd ben. Dit biedt weer ruimte voor interessantere concepten.
Het eerste eureka-momentje (lees: insomnia-nachtje) betreft een mogelijk concept viel al halverwege Augustus. Dat ideetje heeft me sindsdien nog niet losgelaten dus zitten we op dit moment in de inspiratiefase waarbij de nodige materialen verzameld worden om het idee vorm te gaan geven. En dan kun je van een luxe-probleem spreken als je halverwege September een vergelijkbaar eureka-momentje hebt betreft een compleet ander idee. Dus die 2 concepten lopen nu lekker parallel door mijn hoofd te spoken.
Dit zal nog wel even voortduren tot het moment dat ik voor mezelf bedacht heb wat we komend jaar willen gaan doen. Hierbij is niet alleen belangrijk wat we gaan doen maar ook hoe en in welke rol. Wat dat betreft staan de opties nog open en zie ik leuke nieuwe uitdagingen voor corsojaar 2014!