Afgelopen zaterdag heb ik kennis gemaakt met de vele treden die de weg naar de top van de tent achter de Vlasschuur wijzen. Het onderstel was de week ervoor al de tent in gereden en het was tijd om een eerste hoofd op z’n plek te gaan hangen. Deze exercitie bleek lastiger dan vooraf ingeschat.
Toen ik ’s ochtends de tent in kwam werd er al op grote hoogte de nodige voorzieningen getroffen om het hoofd op z’n plek te gaan hangen. We hadden van tevoren een goed idee hoe we het gevaarte in de goede stand konden krijgen door middel van 1 vast punt te bepalen. In theorie een feilloos plan, in de praktijk bleek het echter onmogelijk. Dus in plaats van meerdere hoofden in de juiste compositie te stellen werd het een dag martelen om het ene hoofd uiteindelijk redelijk in de gewilde positie te krijgen. Gelukkig werden er ondertussen in de schuur flink wat lesjes gelegd aan de lijsten en hoorden we op de achtergrond het continue gebrom van een elektrische zaag in het piepschuim.
Ondanks het gemartel was het best een vruchtbare dag omdat er op deze manier toch aardig wat kennis opgedaan wordt van de problemen die we tegen gaan komen. Dat moet toch een voordeel opleveren bij bij het stellen van de rest van de compositie. Het grootste pluspunt van de dag vond ik nog wel dat we al wel mooi inzicht kregen van het beeld dat we straks gaan opleveren. Kortom flinke uitdagingen, mooie vooruitzichten…