Met een lichtelijk uitgedroogde mond van de biertjes van de avond ervoor begon m’n corsodag alweer vroeg. Omdat ik wist dat de wagen een uurtje eerder al de tent uitgereden moest zijn ging ik snel richting de Veneweg waar ze ondertussen waren begonnen met opzetten.
In de verte waren de eerste zwart/witte contouren en de mast van de verreiker al te zien dus ze lagen mooi op schema. Rustig en professioneel werd met het nodige materieel de opzetstukken op de wagen getakeld en bevestigd en zo kregen we een eerste glimp van het totaalbeeld van de creatie. Dit is altijd 1 van de mooiste maar ook meest kritieke momenten van zo’n corsodag; is de totale creatie er uit gekomen zoals je het in het hoofd had de afgelopen maanden. En gelukkig kon ik vaststellen dat dit helemaal het geval was.
Terwijl de wagen naar het opstel-terrein werd gereden en de figuratie voorbereid bekeek ik, inmiddels terug in Vollenhove, de eerste reacties op de sociale media. Na de middag was het tijd om in m’n gloednieuwe PODB cq de Brekers shirt op het fietsje te stappen om het corso in Sint Jansklooster voor het eerst met hele andere ogen te bekijken; als deelnemer.
De drukte op de route over de Schaarweg voorspelde een mooi evenement en na de toegangscontrole konden we ons aanmelden bij het majestueuze ‘PODB-plaza’, een sterk verbeterde versie van onze Les Charrons steiger. Voorzien van een drankje en een hapje konden van hieruit het corso onder topcondities aanschouwen.
Ik had al wat creaties gezien in en rond het dorp in de loop van de ochtend dus had me al voorbereid op een kwalitatief sterke optocht. Het blijft altijd een goed gevoel om een eigen ontwerp over het parcours te zien aankomen. De verhalen over de figuratie hadden me erg benieuwd gemaakt maar toen ik dit live zag bleek dit de wagen perfect aan te vullen. Een tikje vulgair en vol geweld zoals in de krant de dag ervoor al te lezen was. De overgangen van de figuratie-scenes werden mooi uitgevoerd en de acteurs speelden hun rollen vol overgave. Toen de wagen de 2e ronde in de stromende regen voorbij kwam rijden ben ik ook even onder m’n paraplu vandaan gekomen om deze acteerprestaties van dichterbij te gaan bekijken.
Ondanks de nattigheid was het een prima middag-optocht waarbij de reacties vanuit de groep op het uiteindelijke resultaat erg positief waren. Dus vol discussie terug naar Vollenhove gefietst om het avondcorso, en dus de prijsuitreiking, af te wachten. Ik was dan ook erg benieuwd of bij mij de spanning van de prijsuitreiking van vergelijkbaar niveau zou zijn als ik gewend was bij het corso in Vollenhove. Dit leek in eerste instantie mee te vallen maar toen we eenmaal met de hele groep voor dat podium stonden voelde ik de hartslag wel weer naar de 160 oplopen.
Zoals ik al vaker mee heb gemaakt bleek het een ontwerp te zijn met het predikaat ‘je-houdt-ervan-of-niet’. Dus na het middagcorso had ik onszelf ingeschat bij de plaatsen 5 tot en met 8. De mensen van PODB die ik sprak leken zich hierin ook wel te vinden dus toen we uiteindelijk bij de 6e plek onze naam hoorde klonk er een luide juich van tevredenheid. Verder bleken er ook geen grote verrassingen in de uitslag te zijn dus konden we zonder al teveel discussie weer plaatsnemen op ‘PODB-plaza’ voor een prima avondcorso. Veel tevreden mensen gesproken en na het corso uitgebreid de 6e plek en de prestatie van de figuranten gevierd en de mooie corsodag afgesloten.
Morgen deel III met de terugblik op samenwerking en de resultaten.