Met een flink verkoudheid en een stem als Barry White zit ik weer veilig thuis in het zuiden. Zondagmiddag en even rustig de tijd om terug te blikken op m’n ‘debuut’ in het corso van St. Jansklooster.
Afgelopen woensdag aan het begin van de avond richting de Kop van Overijssel gereden met veel opgekropte nieuwsgierigheid naar wat de komende dagen zouden gaan brengen. Eenmaal aangekomen in Vollenhove meteen in de auto naar Heetveld gestapt om te gaan kijken hoe het was met de voortgang van het bloemen prikken bij PODB.
Tot mijn verbazing waren ze al erg ver gevorderd en leek de wagen al bijna voor de helft in de bloemen te zitten. De knipwerken zagen er strak uit en er was genoeg volk in de schuur en de tent aan de gang. Na een uitgebreide rondleiding en wat biertjes aan de steektafel konden we aan het eind van de avond de conclusie trekken dat het niet zo laat hoefde te gaan worden de volgende dag.
Donderdagochtend meldde ik me ‘s ochtends weer op locatie om een dagje (en eventueel nachtje) te gaan helpen met de wagen in de dahlia’s te krijgen. Op het vroege tijdstip waren het vooral leden die aanwezig waren en werd ik bij de hand genomen naar een plekje met een grote muur van knipwerk. Samen met enkele PODBabes (ik mocht Anouk niet bij naam noemen in m’n schrijfsels) heb ik zo de hele ochtend en middag bloemen geprikt op die paar vierkante meter. Daar waar nodig in een adviserende rol over de steigers gelopen en tussendoor telefonisch en per mail wat werkissues opgelost.
Omdat ik nog maar enkele mensen van de groep kende was het ook vooral een dagje van mezelf introduceren en gezellig praten over corso en duistere ontwerpen. Ondanks dat het onderwerp ‘Sin City’ toch wel voor veel discussie had gezorgd kwam ik in aanraking met een enthousiaste groep mensen die zich helemaal in de creatie stortte.
Aan het eind van de middag keken we eens even rond en was de wagen al voor zo’n 95% voorzien van bloemen. Dit was voor zowel PODB als voor mij een compleet nieuwe situatie; ook zij waren gewend hele nachten door te halen en ‘s ochtends om 6 uur de laatste bloemen te prikken. Mijn inschatting toen ik aan het eind van de middag even tussendoor in Vollenhove ging eten was dat we rond 23.00 alles wel klaar zouden hebben, een ongekende luxe.
Toen we ‘s avonds nog weer aan de slag gingen bleek mijn inschatting aardig te kloppen. Rond een uurtje of 21.00 waren er nog maar een paar kleine plekjes waar mensen de laatste dahlia’s aan het bevestigen waren. Toen kwam het uitzonderlijke geval dat we nog ‘s rustig rond de wagen konden lopen om te kijken of er stukken waren die we nóg beter konden gaan afwerken. Zo stond ik rond 23.30 nog weer op de steigers bloemen met gele harten te vervangen voor mooiere exemplaren. Rond middernacht was het wel gedaan en konden we genieten van ons welverdiende koude biertje.
Morgen deel II van m’n avonturen in het buurdorpje.