Normaal gesproken ga ik voor 2 uurtjes niet naar bed maar de taken voor het opzetten waren goed verdeeld, de schuur was nagenoeg opgeruimd en m’n benen hadden het opgegeven na zo’n 35km wandelen in 2 dagen.
Dus te bed en rond 8 uur weer opgestaan om vervolgens richting de wagen te fietsen om het resultaat van het bouwpakket te bekijken. Het grote opzetstuk stond er al op en er hoefden ‘slechts’ nog enkele koppen gemonteerd te worden toen ik aan kwam fietsen. Vooral het vooraanzicht beviel me erg goed, een compositie zoals we die al die tijd in gedachten hadden met de twee treurige gezichten en Maria-beeld in diagonaal er overheen.
Tevreden fietste ik snel weer terug naar Veno om het eerste kindercorso van de oudste niet te hoeven missen. Het zonnetje kwam er mooi door zodat, ondanks de weersvoorspellingen, de kinderen droog hun rondjes konden doen. Blijft mooi om het enthousiasme bij de kids te zien, zowel de loopgroepen als de kindercorsowagens.
M’n plan was om na het middagcorso richting opstelterrein te gaan aangezien de wagen onderweg was richting Veno. Toen ik deze nog niet aantrof nam ik nog even snel de afslag richting de Vlasschuur om te kijken hoe Fatal de wagen naar buiten reed en even bij te kletsen met collegae. Daar kreeg ik ook te horen dat vrijwel alle groepen zonder veel problemen de creaties op tijd in de bloemen hadden staan, goed nieuws.
Toen de wagen over de brug kwam aanrijden snel even een paar blikken van afstand geworpen om te constateren dat we tevreden konden zijn met het uiteindelijke resultaat. De wagen was er uit gekomen zoals we het afgelopen winter aan de keukentafel bedacht hadden. Voor mij persoonlijk is het corso dan al geslaagd en is het een kwestie van 4 rondjes zonder problemen rondrijden. Door naar het opstelterrein waar alle wagens langzaam binnendruppelden terwijl dreigende wolken richting Vollenhove trokken. De ene creatie was nog grootser en beter dan de andere en iedereen die ik sprak was het volmondig met elkaar eens dat het niveau dit jaar bijzonder hoog lag. Niemand die durfde te zeggen dat er een favoriet voor de eindoverwinning was, eigenlijk een geweldig gevoel.
Anders dan andere jaren was het ook bij ons weinig stress meer om alles af te krijgen en bij te werken en dus stond alles eigenlijk ruim een uur voor de start alles al gereed inclusief figuratie en muziek. Dus zodra de eerste wagen het parcours op reed konden we met een relaxed gevoel richting ons oude vertrouwde plekje waar het bier koud stond en we ons opmaakten voor een mooie middagoptocht. Ook de weergoden waren ons weer gunstig gezind en bliezen alle donkere wolken ruim om Vollenhove heen.
Wat we al aan zagen komen werd ook werkelijkheid, de optocht lag op een hoog niveau en het verschil in de top 7 zou op smaak, details en afwerking worden gemaakt. Onze Schokkerse wagen kwam er, zeker met wederom fantastische figuratie, erg goed uit. Misschien niet goed voor een topklassering maar wel iets om echt trots op te zijn met z’n allen. De 2 rondjes ’s middags werden vlekkeloos gereden door onze kersverse chauffeur. Na de middagoptocht was toch vooral het gesprek onder de bouwers wat er toch mis was gegaan op de Voorpoort met het ‘pantertje’ van Stark Wark.
Na de middagoptocht zoals altijd even terug naar het ouderlijk huis voor wat eten en de traditionele nabeschouwing en corso uitslag voorspellingen. Ondanks het hoge niveau had ik er vertrouwen in dat onze creatie het in de optocht, zeker met de figuratie, goed had gedaan en zeker in de binnenstad misschien een voordeel zou hebben op de grotere wagens. Dat de strijd om het eremetaal aan ons voorbij zou gaan was wel duidelijk maar wie weet zat er toch een verrassing in. Uiteindelijk de kinderen richting huis gebracht en in de stromende regen richting de prijsuitreiking gelopen. Met gezonde zenuwen stonden we weer op de rotonde, allen onherkenbaar onder een grote zee van paraplu’s. Tegen kwart voor 8 leek had dan toch wat droger te worden en kon de prijsuitreiking beginnen.
Bij de eerste groepen die werden genoemd in de uitslag zaten nog geen echte verrassingen. Na plaats 8 werd het toch interessant om te kijken op welke manier de jury tegen de verschillende type wagens aangekeken heeft. Toen onze groepsnaam bij de 6e plek genoemd werd was er geen feeststemming maar ook geen treurige gezichten. De meesten hadden goed gezien wat het niveau van het corso was en dat een dergelijke eindnotering tot de mogelijkheden behoorde. Uiteindelijk nog even aanhoren dat de geblesseerde panter van Stark Wark het corso won en ons opmaken voor een mooi, maar fris, avondcorso. De stemming op het opstelterrein was toch een beetje vreemd omdat er geen winnaar was om te feliciteren. Na de nodige felicitaties uitgedeeld te hebben zag ik dat de wagen weer ’s geweldig in de verlichting stond en we tevreden konden zijn over onze prestatie.
De avond was nog lang met veel frisse neuzen, veel gezelligheid en de nodige koude biertjes…toch weer een gave dag gehad…
(Foto header: Marieke Tromp)