De terugblik van de laatste paar dagen begint met het nijpende bloementekort dat de hele week als het zwaard van Damocles boven het corso van Vollenhove hing.
Dus aan het begin van de week meteen de knoop doorgehakt dat we de paalwerken in hout zouden gaan uitwerken. Een hele klus maar toch ook een flink besparing in het totaal aantal bloemen. Dus was het tot en met donderdag niet alleen verven en beginnen met de bloemen maar klonk alle dagen de cirkelzaag ook geregeld door de schuur.
Een ander aspect dat wezenlijk anders ging dan andere jaren door het bloementekort was de start van het bloemen steken en tikken. Afgelopen jaren konden we hiermee toch al een goede start maken op de woensdagavond en donderdagochtend vol aan de bak. Nu duurde het zeker tot het begin van donderdagmiddag voor we de eerste bloemen op de wagen konden gaan prikken.
Net als vorig jaar (uiteindelijk op de laatste dag) waren Jeroen&Jeroen belast met de coördinatie van het steken en prikken van de bloemen en het verdere reilen en zeilen in de schuur. Voor mij persoonlijk was het alweer even geleden dat ik ook met de bloemenleveringen moest schakelen om zo tot een plan te komen voor de werkvolgorde in de schuur. Een samenwerking die, ondanks de ‘stress’ over het bloementekort vooraf, volgens mij wel goed en soepel ging.
Voor de donderdag uiteindelijk begin van de middag een plan uitgestippeld met de beschikbare bloemen om te kijken welke onderdelen we al in de bloemen konden krijgen op donderdag voor we de grote leveringen kregen op donderdagavond. Er was ondertussen nog een veldje in Noord Holland gevonden waar een Nameless delegatie nog mooi wat extra kisten is gaan plukken die we uiteindelijk goed konden gebruiken. Zo zijn we de hele middag lekker bezig geweest en kwam aan het begin van de avond het groene leger van de Kloosterse collegae van Kluitenberg ons een handje helpen. Juist op het moment dat de bloemenvoorraad leeg raakte kwam er een nieuwe lading met kleurige dahlia’s zodat we de Kluitenbergers goed aan het werk konden houden. Mede hierdoor hadden we voor vrijdagochtend een mooie hoeveelheid aan voorgestoken dahlia’s staan. Ook het houtwerk en de verlichting was inmiddels gedaan dus vrijdag stond 100% in het teken van de dahlia’s.
Vrijdagochtend stond om 8 uur de koffie alweer te pruttelen en zo konden we snel aan de slag om de laatste hand aan de wagen te leggen. Het bloementekort leek ondertussen ook steeds meer mee te gaan vallen op enkele ‘probleemkleuren’ na. Was toch wel irritant om te moeten wachten op dat ene kistje Golden Scepter om de gezichten compleet van kleur te kunnen voorzien. Waar het afgelopen jaar voor ons gevoel redelijk rustig was in de schuur moesten we zeker ’s avonds constateren dat, mede door weer een delegatie Kluitenberg en ook Klein Cuba, de schuur goed vol zat en we grote klappers konden maken na het avondeten. De tijd vloog voorbij maar ook het tempo waarop alle onderdelen in de bloemen gingen schoot mooi op.
Zo tegen middernacht zag ik wel dat het geen probleem hoefde te worden om alles netjes in de dahlia’s te krijgen. Zo was om een uurtje of 3 de wagen verlost van de steigerhuid en was de schuur al aardig opgeruimd terwijl er met enkelen nog in de pruthoekjes de laatste dahlia’s werden aangebracht tot het langzaam licht werd. Rond half 6 nog een test kunnen doen in de schuur met de muziek en verlichting en we zagen dat het goed was.
Uiteindelijk zelf de keuze gemaakt om om 6 uur naar huis te gaan om wat rust te pakken op bed om klaar te zijn voor de grote dag…