Vrijdagochtend met al wat minder frisse moed weer de boel aan de gang zien te krijgen. Het grootste deel van dahlia’s was inmiddels binnen dus daar kon de voortgang niet aan liggen. De hoop was om rond het middaguur met het opzetstuk in de koelcel klaar te zijn maar dat bleek een iets te enthousiast target. Gelukkig konden in de loop van de middag ook al wat mensen kwijt op de 2 andere onderdelen in de schuur. Wat dat betreft hadden we al op donderdag een goede keuze gemaakt om de irritante hoekjes als eerste aan te pakken zodat het vrijdags ook echt ‘vlakken batsen’ kon worden.
Toen in de loop van de middag de fysiek van de voorzitter het definitief begaf was het zaak om de middag door te komen en een plan te maken om ’s avonds de boel te herorganiseren. Zo gingen de ‘2 Jeroenen’ snel het avondmaal naar binnen werken om vervolgens een ronde over de steigers te kunnen maken en de plaatsen en mensen te herverdelen om het karwei alsnog te kunnen klaren. Het duurde nog even voordat de boel op gang was maar rond 23.00 begon de trein dan ook echt te lopen. We liepen helaas tegen het probleem aan dat de tikkers harder gingen dan de stekers waardoor we niet het gewenste tempo konden halen. Maar om een uurtje of 3 in de ochtend leken we boel toch wel in de macht te hebben. Uiteraard loop je op het einde tegen het feit aan dat er gewoon te weinig ruimte over is om nog met veel mensen te kunnen tikken. Maar toen de zon zich langzaam zich weer vertoonde werden de laatste dahlia’s aangebracht en waren we al een flink eind met de schuur ruimen.
Als we dachten dat 275.000 dahlia’s verwerken een uitdaging was dan kwam de grootste uitdaging nog; het in elkaar zetten van de 5 onderdelen. Rond half 7 arriveerde er een grote telescoop kraan van Zuidema om het bouwpakket op het onderstel te takelen.
We hadden de onderdelen klaar staan en vrij snel hing het eerste, bovenste, opzetstuk in de kraan. Deze moest op het middels opzetstuk gehesen worden en vervolgens aan elkaar gebout worden. Door het formaat van het opzetstuk (15m lang en 3.4m breed) was het nog een heel apparaat om netjes te laten landen. Ondertussen zagen we een vlakje wat qua kleur niet helemaal lekker uit kwam dus tijdens het bevestigen van de bouten snel met heftruck naar boven om het vlakje te ontdoen van haar bloemen en opnieuw te betikken.
Ondertussen was de zon al aardig opgekomen en kregen we tijdens deze grote klus er een behaaglijk zonnetje bij. Wel was het zaak om snel door te gaan om de onderste helft van de maan te gaan bevestigen. Een uitdaging op zich omdat de kokers van beide onderdelen niet zo mooi verticaal hingen. Het bleek uiteindelijk ook ruim een half uur zweten voor we dit goed en wel hadden hangen. Nu konden we wel meteen door naar de volgende stap; de 2 opzetstukken + maan in z’n geheel op het onderstel takelen.
Zowel het takelen als het laten landen van een dergelijk groot geheel bleek een flinke uitdaging waarbij iedereen op het erf met verhoogde hartslag toekeek. Met groot materieel en flink wat durf is uiteindelijk de boel er op gekomen en vast gezet. En toen kwam het laatste, misschien wel belangrijkste, onderdeel; het hoofd van het meisje. We hadden al een alternatieve hijsvoorziening moeten maken in de vroege ochtend dus het was even zweten of de kop netjes bleef hangen. Toen dit laatste onderdeel uiteindelijk op de romp gezet werd was het plaatje wel echt compleet. We verzamelden 1 voor 1 aan de voorkant van de wagen om te zien hoe het beeld er uit zou komen. En we werden niet teleurgesteld, het meisje keek prachtig dromerig door het raam voor zich uit naar de maan. Nu was het slechts een kwestie van de wagen heelhuids naar Vollenhove vervoeren…