De terugblik op afgelopen weekend begint eigenlijk al de maandag van de feestweek. We wisten dat er nog een heleboel gedaan moest worden; vooral de wagen in de foam zetten. Dus toen maandagochtend de laatste lasjes aan het bovenste opzetstuk waren gedaan konden we aan de foam-marathon beginnen. Dit leek een erg uitdagende opdracht maar toen we er met wat mensen handigheid in kregen bleek dinsdag aan het einde van de dag dat het eind in zicht was.
Ondertussen werden de eerste mensen ook een kwast in de handen gedrukt om de basiskleuren op de wagen aan te brengen. En met een wagen die voor 45% zwart is kan ook dit erg snel gaan. Het was een kwestie van een paar belangrijke lijnen uitzetten en eerst maar ’s vlakken vullen.
Het foam verven moest snel achter elkaar gebeuren want er was nog een groepje bouwers die er meteen achteraan zouden komen: de Verlichtingscrew. Nadat ze begin van de week de eerste tests voor bevestiging hadden gedaan konden woensdag en donderdag in 3-4 teams continu bezig om de 5km glasvezel te verwerken die de extra touch in het ontwerp moest aan gaan brengen. Dat betekende dus dat elk sterretje z’n eigen glasvezeltje + bijbehorend lensje kreeg. En dat 700-800 keer om ook echt het idee van een sterrenhemel voor elkaar te gaan krijgen.
In de loop van woensdag zat de wagen al aardig in de basiskleur en kon er aan de slag gegaan worden met de detaillering van de kleuren. Onze piepschuim-master Gerald was ‘in charge’ over het hoofd, lichaam en jurk van het meisje en zo kwam al aardig het definitieve concept van het spelen met licht en donker naar voren.
Woensdagavond vulde schuur zich langzaam met de bekende geur van dahlia’s toen de eerste lichting binnen kwam. Voor ons ook meteen het sein om aan de lange tafels alvast te beginnen met steken en op het opzetstuk de dahlia’s aan te gaan brengen in de donkere hoekjes. Ook het gezicht van het meisje stond bovenaan op het prioriteiten lijstje dus ook daar werd voorzichtig een start mee gemaakt.
Donderdagochtend was het weer vroeg dag met een centraal overleg over de aanpak van de uitdaging hoe 275.000 dahlia’s op de wagen getikt te krijgen. Toen eenmaal de rollen verdeeld waren konden we vol aan de bak met de ‘dahlia-verwerking-fabriek’.
Het opzetstuk in de koelcel ernaast was eerst aan de beurt, een element waar stiekem met binnen en buitenkant toch heel wat dahlia’s op gingen. De frisse moed op donderdag doet veel goeds maar kan er ook voor zorgen dat je je soms verkijkt op wat er allemaal gedaan wordt. Toen we donderdagavond om 23.00 nog even een biertje namen konden we concluderen dat er veel was gedaan; 65% opzetstuk, 50% meisjesjurk, 90% gezicht meisje en er was een eind gekomen aan de verwerking van de vele kilometers glasvezel. Maar we konden ook concluderen dat er nog een flinke uitdaging voor ons stond op vrijdag.