Techniek en verlichting zit in het DNA van Nameless verweven. We hebben veel technische knowhow in de groep zodat eigenlijk elk technisch hersenspinsel wel uitvoerbaar is. Dat begon, in deze ontwerpers samenstelling als trio, met de sterrenhemel van Maan, vervolgens de beweging en lichtshow van onze versie van Roodkapje en vorige zomer de bulderende kanonnen van Captain Quack.
Stuk voor stuk ideeën die al in een vroeg stadium worden besproken met onze technische man in Brabant. Dit jaar betrof dat honderden strekkende meters LED strip die in combinatie met rookmachines het gewenste effect moesten gaan sorteren.
De 4 losse onderstellen brachten nog weer een extra moeilijkheidsgraad met zich mee. Dat werden dus 4 rookmachines, 2 aggregaten verdeeld over de compositie met een draadloze verbinding om de timing van de muziek/lichtshow over de hele 60 strekkende meter gelijk te krijgen. De techniek is ook geen ‘after thought’ maar integraal onderdeel van het hele ontwerp, we hopen hiermee de creatie door de special effects naar een hoger level te brengen.
Zo hadden we midden in de zomer weer ’s een telefonisch overleg over hoe we de 3 geluidssporen ten opzichte van elkaar wilden gaan verdelen over de wagens. De eerste 2 wagens hadden in basis alleen geluidseffecten van storing en ratelende onderdelen. De laatste 2 wagens bevatte een compositie van muziek met daar doorheen de geluidseffecten gemixed. We wilden echter ook tijdens de optocht de NSAToday tune met Kirsty en Sjaan fragmenten op gezette over de speakers voor de figuratie. Na een korte uitleg over de bedoeling is er dan ook binnen 5 minuten een oplossing bedacht met een button op de wagen waarmee Sjaan zelf haar NSAToday fragment kon instarten die dan weer bij de eerste 2 wagens (over de mix van geluidseffecten) te horen was.
Zo wordt de hele show van muziek, verlichting, geluidseffecten en rookmachines geprogrammeerd zodat we het beeld dat we voor ogen hebben kunnen bereiken. Tot en met vrijdagnacht wordt dit aangepast, geoptimaliseerd en getest…en nog een keer, en nog een keer.
De beeldschermen in de cockpit van het spaceship was een projectje van mezelf. Van de informatie op de schermen zelf tot en met de aansturing had ik mezelf verantwoordelijk gemaakt. Dus toen we een week voor het corso klaar waren voor de afwerking kwam ook voor mij het moment om het idee waar het allemaal mee begon, de schermen, uit te gaan voeren. We hadden uiteindelijke plaats voor acht schermen in de cockpit. Met wat ‘oudjes’ en versleten apparatuur konden we een aardige videowall bouwen. Elk scherm aangedreven door een eigen pc die in de weken ervoor al ‘corso-klaar’ gemaakt waren. Zo zat ik zondag, maandag en dinsdag te slepen met schermen en kabels te trekken onder de wagen, ook een nieuwe ervaring.
Zo kwam in die laatste week de hele creatie helemaal tot leven met de invulling van alternatief, licht, geluid en beeld. Vrijdagnacht de laatste aanpassingen gedaan aan de lichtshow en nog even paar uurtjes geslapen.
Om 7 uur de wekker en wakker worden met een whatsapp berichtje; 3 van de 8 schermen krijgen we niet aan de praat toen we er stroom op gingen zetten. Dit begint op werk te lijken…