Begin Mei besloot de 4V’s dat we een Dahliafestival zouden krijgen eind Augustus en toen zijn we met de ontwerpgroep meteen om tafel gaan zitten wat we wilden gaan doen. Ons badeendjes ontwerp was bedoeld als vrolijke jubileumcreatie met verwijzingen naar 25 jaar Nameless.
Wat wilden we met het idee van de badeendjes en kunnen we hier iets mee in een vorm voor het Dahliafestival? Al snel besloten we dat er eigenlijk maar dit idee maar op 1 manier op een alternatieve manier uitgewerkt kon worden: te water!
Het originele ontwerp bevatte al diverse badkamer elementen dus zo kwamen we op het idee om de locatie om te bouwen naar een badkamer; zeep op de grond, handdoek over een rekje en zeepbellen om het geheel samenhang te geven. De actie van het originele ontwerp zou in de beweging zitten maar al brainstormend kwamen de ideeën van kanonnen, luiken en explosies naar boven. Als we dat toch voor elkaar konden krijgen…
Binnen de wagenbouwgroep hadden we met z’n allen het idee dat we wilden doorpakken dus half Mei presenteerden we ons ’tewaterlatings-plan’ aan de groep met enthousiaste reacties.
Omdat het heel lang onduidelijk bleef hoe het ‘festival’ vorm zou krijgen besloten we zelf alvast plannen te maken betreft de locatie. We zochten contact met de beheerder van de buitenhaven en al snel hadden we onze stek een weekend lang vastgelegd tussen de andere watersporters.
Begin Juni ‘gewoon’ aan de slag gegaan en met een leuke opkomst vorderde het allemaal al snel. Parallel aan de bouw ontvouwde binnen de ontwerpgroep langzaam het plan om de creatie wat verder uit te bouwen en er een hele experience van te gaan maken; niet alleen ons bouwsel eind Augustus in de haven dumpen maar in de loop van de zomer een hele verhaallijn dat zou uitmonden in de film ‘Bad Pirates 2’.
Het begon met de trailer waarin we, gemixt met beelden van m’n favoriete TV-serie ‘Black Sails, de wraak van Captain Quack Sparrow aankondigden. Terwijl we hierover verder via WhatsApp brainstormde kwamen al snel ideeën over ‘de Moespot’ als roversnest en de vlaggen waarmee we Vollenhove konden gaan verrassen. Zo vonden we ons in Juli op een zaterdagmiddag terug in Cafe de Moespot waar we, tot groot interesse van de andere gasten, de nodige shots maakten voor toekomstige afleveringen. Levensverhalen werden uitgeschreven, bijbehorende beelden gezocht, filmpjes ge-edit en ondertussen ontstond er een fan-schare die op vrijdagmiddag om 15.00 klaar zat voor het vervolg van het avontuur van Captain Quack Sparrow en z’n bemanning.
Om wilde ideeën zitten we zelden verlegen maar de kunst is dan om het allemaal eind Augustus tot uitvoering te brengen. Zo is het ons gelukt om onze fantasie van brullende kanonnen en vlammenwerpers op de kade, mede dankzij onze technische experts, tot leven te wekken en stond ik een week voor het festival om 8 uur ’s ochtends boven op de kerktoren om daar getuige te zijn van het hijsen van de badeendpiratenvlag op de meest prominente plek van Vollenhove. Hiermee kunnen we onszelf uitermate goed vermaken maar we krijgen gelukkig ook elke keer leuke reacties van de buitenwacht. Als zelfs de organisatie van het buurcorso enthousiast reageert als de vervaarlijke badeenden een rondje doen langs hun creaties dan is het wat ons betreft geslaagd!
Zomer 2020 moesten we het nog doen met een maandje klussen en een zelf gecreëerde ‘Corso-Experience’. Afgelopen jaar waren we blij dat we 3 volle maanden weer lekker konden klussen met de groep en toch weer een ambitieus plan voltooid hebben met, volgens mij, een erg goed resultaat. Het Dahliafestival was uiteindelijk een geslaagd evenement voor inwoners en bezoekers. Veel positieve reacties, mede ook omdat het de eerste keer was sinds anderhalf jaar dat er iets te doen was voor alle lagen in de Venose bevolking. Voor ons als wagenbouwers was het mooi dat we weer onze favoriete hobby in de zomermaanden konden uitoefenen.
Wel lijkt het me belangrijk dat zowel gemeente, organisatie als wagenbouwers zich ervoor in gaan zetten om in 2022 weer een rijdende optocht te organiseren. De bouwwerken weer wat ambitieuzer, de stress in de laatste week weer wat vertrouwder en de spanning op zaterdagochtend weer door je zenuwstelsel voelen gieren. Zoals een wijs wagenbouwer op de festivaldag het mooi omschreef: ‘we hebben ons goed vermaakt deze zomer maar het is toch een beetje als sex zonder klaarkomen…’